همانا دنیا پرستان چونان سگ های درنده، عوعوکنان،برای دریدن صید در شتابند.برخی به برخی دیگرهجوم آوردند و نیرومندشان، ناتوان را میخورد.وبزرگترها کوچک تر ها را و یا چونان شترانی هستند که برخی از آنها پای بسته و برخی در بیابان رها شده که راه گم کرده و در جاده های نامعلومی در حرکتند و در وادی پر از آفتها و در شنزاری که حرکت باکندی انجام میگیرد گرفتارند،نه چوپانی دارند که به کارشان برسد و نه چراننده ای که به چراگاهشان ببرد.دنیا آنها را به کوری کشاند.و دیدگانشان را از چراغ بپوشاند،در بیراهه سرگردان و در نعمت ها غرق شده اند.که نعمت ها را پروردگار خود قرار دادند. هم دنیا آنها را به بازی گرفته و هم انها با دنیا به بازی پرداخته و آخرت را فراموش کرده اند.اندکی مهلت ده،به زودی تاریکی برطرف میشود،گویامسافران به منزل رسیده اند و آن کسی که شتاب کند به کاروان خواهد رسید. پسرم!بدان آنکسی که مرکبش شب و روز آماده است در حرکت خواهد بود هرچند خود را ساکن پندارد و همواره راه میپیماید هرچند در جای خود ایستاده و راحت باشد.
